قیر مخلوط حلب یک ضایعات هیدروکربنی بسیار چسبناک است که از نفت خام به دست می آید و به طور گسترده در صنعت ساختمان سازی، به ویژه در راه سازی، تعمیر و نگهداری جاده ها و مواد عایق استفاده می شود.
مقاومت حرارتی و خواص چسبندگی طبیعی قیر آن را به یک مصالح ساختمانی مناسب برای استفاده در بام، عایق کاری پایه و زیرزمین، کفپوش، ماستیکاسیون، پوشش لوله و کاربردهای رنگ تبدیل می کند.
هنگامی که قیر به درستی اجرا شود، می توان آن را دوباره گرم کرد و برای مدت طولانی در دماهای بالا استفاده کرد. با این حال، گرم شدن بیش از حد مواد قیر یا قرار گرفتن در معرض اکسیداسیون ممکن است باعث تخریب خواص قیر یا مصالح ساختمانی تولید شده از قیر شود. قیر باید همیشه در دمای مطلوب نگهداری و استفاده شود. بنابراین قیر در مخازن مخصوص قیر نگهداری می شود.
اگرچه قیر نسبت حجم کمی در مخلوط های آسفالتی دارد، اما نقش کلیدی ایفا می کند زیرا دوام و ویسکوالاستیسیته را به مخلوط آسفالتی می بخشد. این ویژگیهای رئولوژی، چسبندگی، چسبندگی و دوام مزایایی هستند که آن را قادر میسازند تا عملکرد مورد نیاز را در طراحی جادهها نشان دهد.
قیر که کاربرد وسیعی در صنعت ساختمان دارد، مخلوطی از هیدروکربن های طبیعی یا هیدروکربن های تب زا یا ترکیبی از هر دو است که اغلب می تواند به صورت گازی و مایع باشد. نیمه جامد یا جامد ماده ای با خاصیت چسبندگی است که همراه با مشتقات غیرفلزی آن یافت می شود. قیر که رنگی بین رنگ های مشکی و قهوه ای تیره دارد، ضایعات هیدروکربنی با ویسکوزیته بالا است.
حالت های رئولوژیکی قیر بسته به دمای آن تغییر می کند و می تواند به صورت ترد، الاستیک، ویسکوالاستیک و ویسکوز استفاده شود. قوام آن هنگام گرم شدن تغییر می کند و به عنوان یک عامل اتصال دهنده استفاده می شود.
کاهش مقاومت در دماهای بالا به این دلیل است که قیر یک ماده ترمو الاستیک است. پدیده ای که در تابستان به آن استفراغ آسفالت نیز می گویند، به این دلیل است که آسفالت گرما را جذب می کند و مقاومت آن در برابر تغییر شکل بسیار پایین است.