بادام زمینی کشاورزی معمولاً در یوتا کشت نمی شود، اما زمانی که فصل رشد بدون یخبندان بیش از 110 روز باشد، انواع خاصی می توانند مولد باشند. بادام زمینی در خاک های سبک و شنی بهترین رشد را دارد، اما اگر کمپوست برای سست کردن خاک به اندازه کافی اضافه شود، می تواند در اکثر انواع خاک های دیگر نیز رشد کند.
غلاف بادام زمینی (آجیل) در زیر زمین رشد می کند. پس از گرده افشانی گلها، ساختاری به نام میخ به داخل خاکی که بادام زمینی رشد می کند گسترش می یابد. بادام زمینی زمانی برداشت می شود که برگ ها در پایان فصل رشد شروع به زرد شدن کنند.
هنگامی که دانه ها قبل از کاشت با باکتری ریزوبیوم درمان می شوند، گیاهان بادام زمینی مانند نخود و لوبیا نیتروژن به خاک اضافه می کنند. پس از برداشت بادام زمینی در پاییز، باقیمانده مواد گیاهی باید دوباره به خاک اضافه شود یا کمپوست شود.
بادام زمینی بومی آمریکای جنوبی است، هزاران سال است که به عنوان یک محصول غذایی مورد استفاده قرار می گیرد و در سراسر جهان محبوب است. ویژگی منحصر به فرد بادام زمینی این است که غلاف های حاوی دانه (آجیل) در زیر زمین بالغ می شوند.
هنگامی که گل ها بارور می شوند، ساختاری به نام میخ که غلاف را تشکیل می دهد در زیر سطح خاک گسترش می یابد. اگر میخ در خاک نفوذ نکند یا پوشیده نشود، غلاف ها رشد نمی کنند و دانه تولید نمی کنند. بادام زمینی بسیار مغذی است زیرا سرشار از پروتئین، چربی غیراشباع و بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی است.
والنسیا 120-130 در هر غلاف سه عدد آجیل کوچک تولید می کند و نسبت به انواع دیگر طعم شیرین تری دارد. بهترین گزینه برای مناطقی که روزهای بدون یخبندان کمتری دارند. اصلاح کمی برای مقاومت در برابر بیماری اتفاق افتاده است، اما انواع والنسیا هنوز برای باغبان خانگی که شیوه های مدیریت باغ سالم را تمرین می کنند، مناسب هستند.
اسپانیایی اولیه 90-130 دو تا سه آجیل کوچک در هر غلاف تولید می کند. نسبت به انواع دیگر دارای محتوای روغن بسیار خوبی است. معمولا برای کره بادام زمینی و در آب نبات ها استفاده می شود. اوایل یا جامبو ویرجینیا 120-130 یک تا دو آجیل بزرگ در هر غلاف تولید می کند.
