پیدا کردن مهمانداری که از وجود رب گوجه فرنگی زرشک اطلاعی نداشته باشد می تواند دشوار باشد. برای بهبود کیفیت غذاهای پخته شده با افزودن آن به آنها استفاده می شود. این برای درس اول و دوم صدق می کند. در صورت نیاز به بهبود رنگ ظرف تمام شده نیز همین کار انجام می شود.
پاستا یک محصول نیمه تمام است نه محصول نهایی. بنابراین، هیچ کس نمی تواند آن را قبل از پردازش آن بخورد. این تفاوت بین سس گوجه فرنگی و آن است.
از عملیات حرارتی گوجه فرنگی به دست می آید. برای تولید فقط از گوجه فرنگی رسیده قهوه ای یا قرمز استفاده کنید. ابتدا دانه ها از میوه گرفته می شود. بعد از آن می جوشانند تا قوام چگالی مورد نظر به دست آید.
طبیعتاً محصول بخش قابل توجهی از رطوبت را از دست می دهد و در عین حال غلظت مواد جامد بسیار بیشتر می شود. تقریباً آماده سازی یک گوجه فرنگی غلیظ را انجام می دهد.
کیفیت رب گوجه فرنگی با درجه ضخامت آن تعیین می شود. هر چه بالاتر باشد، محصول در طبیعت بهتر است. رب گوجه فرنگی بالاترین و درجه یک است. اما بالاترین کیفیت یک تنوع “اضافی” در نظر گرفته می شود.
برخی ادعا می کردند که تولید رب گوجه فرنگی شاهکار دوران مدرن است. این در واقع اینطور نیست. دو قرن پیش، او شروع به آماده سازی ایتالیایی ها کرد. رب گوجه فرنگی با موفقیت توسط سرآشپزهای ایتالیایی استفاده می شود. در ابتدا گرفته شد و به ذهن متبادر شد. سس های مختلفی تهیه شد، روغن زیتون و ادویه به رب گوجه اضافه شد.
وجود مقدار مشخصی از اجزای مختلف در یک محصول توسط سندی به نام GOST تنظیم می شود. طبق این سند باید فقط حاوی نمک و گوجه فرنگی باشد. وجود شکر، سرکه و سایر مواد مجاز نیست. اگر سایر مواد تقویت کننده طعم به رب گوجه فرنگی اضافه شود، به طور خودکار به کچاپ تبدیل می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.