چای احمد بدون عطر سرشار از آنتی اکسیدان قوی EGCG است. چای سبز منبع عالی آنتی اکسیدان قوی اپی گالوکاتچین-3-گالات (EGCG) است. اگرچه چای سیاه حاوی پلی فنل های دیگری مانند کاتچین و اسید گالیک است، EGCG قوی ترین و احتمالاً مسئول بسیاری از مزایای سلامتی چای سیاه است.
چای سیاه حاوی کافئین کمتری نسبت به چای سیاه است حدود 35 میلی گرم در هر فنجان 8 اونس (230 میلی لیتر) در مقایسه با 39 تا 109 میلی گرم برای همان وعده چای سیاه. کافئین با مسدود کردن انتقال دهنده عصبی بازدارنده آدنوزین، سیستم عصبی شما را تحریک می کند. همچنین به آزادسازی انتقال دهنده های عصبی تقویت کننده خلق و خو مانند دوپامین و سروتونین کمک می کند.
در نتیجه، کافئین می تواند هوشیاری، خلق و خو، هوشیاری، زمان واکنش و یادآوری کوتاه مدت را افزایش دهد. چای سبز و سیاه همچنین حاوی اسید آمینه L-theanine هستند که در قهوه وجود ندارد.
تصور می‌شود که ال تیانین از سد خونی مغزی عبور می‌کند و باعث آزاد شدن یک انتقال‌دهنده عصبی بازدارنده در مغز به نام اسید گاما آمینوبوتیریک (GABA) می‌شود که حالتی آرام اما هوشیار را ایجاد می‌کند. در عین حال، ترشح هورمون های تقویت کننده خلق و خوی دوپامین و سروتونین را ترویج می کند.
گمان می رود که ال تیانین اثرات کافئین را متعادل کند. ترکیب این دو ماده حتی ممکن است هم افزایی باشد، زیرا یک مطالعه نشان داد افرادی که L-theanine و کافئین را با هم مصرف می‌کنند نسبت به زمانی که هر یک به تنهایی استفاده می‌شوند توجه بهتری دارند.
به طور کلی، L-theanine در چای سبز کمی بیشتر از چای سیاه وجود دارد، اگرچه مقادیر آن می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. هم چای سیاه و هم چای سیاه جایگزین های عالی برای قهوه برای کسانی هستند که می خواهند خلق و خوی خود را بدون بی قراری مشخص قهوه بهبود بخشند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.